Alpe d’Huzes 2012

Berndt Stalman is een actieve lid van internationale groep IGRus (International Groninger Russian (Ruslandgeinteresseerden) Twee jaar geleden had hij ernstige hartproblemen. Maar zijn achternaam is niet voor niets STALMAN.("stalen man"?). Berndt is net terug van de Alpe d’Huzes.

Alpe d'HuZes is een actie waarbij fietsers, alleen of in een team, geld bijeen fietsen waarmee zij een bijdrage leveren aan de strijd tegen de gevolgen van kanker. Op één dag wordt minstens zes maal de legendarische Alpe d'Huez beklommen. Een bijna onmogelijke opgave.

"Een mooie finale van een fantastisch evenement. Voor mij was het zo eerst mooi geweest. Twee jaar geleden had ik niet durven denken dat ik dit nog eens zou gaan doen."

Alpe d’Huzes 2012 verslag

Beste mensen,
Ik ben weer terug uit de Franse Alpen met een heel aparte week achter de rug. WAT een evenement was dat daar zeg, ongelooflijk.
Die maandag en dinsdag scheen de zon met helder uitzicht over de Alpen. Veel mensen maakten toen van de gelegenheid gebruik om het parcours te verkennen en alvast te ervaren voor wat voor uitdaging zij woensdag of donderdag zouden komen te staan.

Woensdag 6 juni was dus de eerste officiële dag van de ‘Alpe d’Huzes’, ook wel Alpe d’Huzus’ genoemd, waarbij vanaf 10 uur mensen met een bepaalde handicap en kinderen onder begeleiding van een van hun ouders naar boven fietsten. Helaas startte die dag met regen door een warmtefront, maar werd het gelukkig aan het eind van de ochtend alweer droog. Aangezien ons huisje aan de route op de berg ligt heb ik daarbij veel foto's  kunnen maken van diverse deelnemers. Zij konden zo mooi onze gratis beschikbaar gestelde bananen en koek krijgen voor de laatste 4 kilometer naar de finish in Alpe

d’Huez. Wel ongelooflijk knap wat mensen met alleen de armen of met bijvoorbeeld slechts halve longinhoud daar voor een prestatie neerzetten. Donderdag 7 juni moesten we dan uiteindelijk zelf aan de bak en na opstaan om 02 uur en een ontbijt met rijstepap (ja, echt!) daalden we onder escorte af naar Bourg d’Oisans met groepen fietsers en stonden we met enkele duizenden deelnemers om 04.15u. in een lange straat klaar voor een frisse start bij een door de nevel schijnende maan, waarna wij in een tweede grote  groep tegen 5 uur vertrokken. Vanaf het begin stonden veel mensen langs de kant om ons allemaal aan te moedigen.

Aangezien wij op onze fietshelmen een LED-lichtsetje hadden gemonteerd kon ik mijn groepsgenoten lang volgen op de nog eerst donkere weg omhoog. De beklimming gaat over 21 genummerde  bochten, waarbij bocht 21 van beneden als eerste gepasseerd wordt. Bij iedere bocht stonden al diverse mensen, maar de meeste staan dus in bocht 16 en 7, de zogenaamde ‘feestbochten’, waar water, sportdrank en koek konden worden ingenomen. Daarbij stond ook een flinke bak ‘Hollandse’ muziek, wat (alleen) van onderen zeker een bepaalde aantrekkingskracht voor mij meebracht. Gelukkig hoefde ik er toen niet lang bij stil te staan en beperkte me tot even snel bijdrinken.

De eerste doortocht ging aardig goed en ik kwam in goed ritme om 6.45 uur boven. Er stonden toen al behoorlijk wat mensen in het dorp Alpe d’Huez en vooral veel bij de finish! Overigens is het na bocht 1 nog een flink stuk omhoog naar en door het dorp. Alles was goed gegaan en na een korte pauze voor eten, drinken en een emotionele sms ben ik weer afgedaald naar Bourg d’Oisans om  ca. 8.15 uur weer over het startpunt te gaan voor de 2de beklimming. Overigens viel het afdalen me reuze mee. Ik zag er eerst toch wel wat tegenop, maar er was ruimte genoeg en overig verkeer werd goed begeleid door diverse vrijwilligers op motoren. Weer reed ik eerst naar bocht 16 en vervolgens naar bocht 7.

Daar heb ik toch een aardig tijdje moeten pauzeren, aangezien mijn rug toen behoorlijk begon op te spelen. Ook mijn hartfrequentie liep toen wat verder op. Toen besefte ik dat mijn limiet er aan zat te komen en ik reed uiteindelijk iets voor half elf boven over de finishtijdwaarneming. Mijn eerste doel, nl. twee beklimmingen voor de Alpe d’Huzes, zat erop! Ik nam me voor om eerst een paar uur pauze te nemen in ons huisje en in de voormiddag te besluiten voor al dan niet een derde beklimming.

In de middag werd het door de zon helaas wel erg warm en vooral benauwd. In sommige bochten bleken temperaturen te worden gemeten van boven de 40 graden. Velen zag ik die middag toen bij het huisje behoorlijk oververhit en zeer vermoeid voorbij komen om op het tandvlees nog voor hun inmiddels laatste keer de finish te halen. Later in de middag werd het gelukkig wel helderder en droger, maar ik ben toen toch maar niet meer naar beneden gegaan voor de derde start. We hadden nl. eerder al besloten om in de namiddag vanaf het huisje met alle groepsleden tegelijk omhoog te gaan naar de finish van Alpe d’Huez. We reden relatief zeer fris langs duizenden langs de kant staande mensen en gingen onder luid gejuich naast elkaar over de eindstreep. Een mooie finale van een fantastisch evenement. Voor mij was het zo eerst mooi geweest. Twee jaar geleden had ik niet durven denken dat ik dit nog eens zou gaan doen. Zo zie je maar……

Berndt Stalman