Humanisme als slachtoffer van de economie

In dit land ben ik minder waard, dan mijn kat. Drie keer in een jaar werd hij ziek.

Elke keer had hij binnen 1 dag een afspraak met zijn dierenarts. Binnen 5 minuten werd er zijn diagnose vastgesteld, binnen 10 minuten werd hij geholpen en naar huis vertrokken met een tas vol alle nodige medicijnen, inclusief … de heilige antibiotica, die ik nog steeds niet kan krijgen!

Hij werd lief, snel, professioneel en persoonlijk behandeld.

Ik loop al 9 weken bij mijn huisarts rond om antibiotica aan te vragen. Nog steeds niet gelukt. Ook geen duidelijke diagnose vastgesteld.

Ik betaal, net als mijn man 144 euro per maand voor de zorgverzekering. Hij werd dan wel op tijd geholpen. Hij is een Nederlander. Heeft mijn afkomst  met die 9 weken lijden zonder hulp iets mee te maken?

Is er een sprake van DISCRIMINATIE?

Of moet ik zelf dan ook voor de dierenarts gaan kiezen? Dat zou ik soms graag willen.

9 weken onverdraagbare pijn, spierspanningen, kapotte zenuwen, slapeloze nachten en rondjes arts geven mij nog geen recht om gezien te worden als iemand, die al lang op die vervloekte wachtlijst moest komen staan voor de neuroloog. “4 weken” hoorde ik gisteren van de medewerker aan de balie in het ziekenhuis, die niet eens mij aankeek.

Het werkt, als een machine, dat ziekenhuis. Bloed, Röntgen, formulieren, nummertjes. Snel, druk, volgens de regels… Een lopende band… Onpersoonlijk, harteloos.

- Jij bent geholpen!- zei mijn man.
- Nee! - Zeg ik. - Ik ben onderzocht. Pas na 9 weken. Een lijk kan ook onderzocht worden. Te laat!

Ik ben nu wel deels onderzocht, dankuwel! Maar nog steeds niet naar iets, wat juist mij die pijn doet!

“Het is normaal!”- zei de arts, die mij met een distantie van 1 meter binnen 30 seconden heeft onderzocht.

En die constante pijn, verdoofdheid en gestoorde functionaliteit van mijn knie en de hiel? Wie legt het mij wel eens uit, wat daar aan de hand is?

De gevolgen van de zware medicijnen, die ik al 5 weken krijg en die mij niet/meer helpen zijn: verlaagde weerstand, slapeloosheid, leukemie en veel meer. De pijn blijft, er worden steeds meer plekken bij betrokken. Nog meer rondjes?

“Nederlandse artseneed (2003)

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.

Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen…”

Hyppocrates en Avicenna zouden in hun graaf kunnen omdraaien, mijn verhaal horend. Maar ja - “haart hebben” betekent - intiem zijn. Het mag niet in een ziekenhuis. Daar staan al juristen om op te wachten. Ook harteloos. De beste advocaten staan altijd klaar… voor de beste boeven in de hele wereld.

Er is nog een aspect, waar in Nederland geen rekening mee gehouden wordt.

Als een nieuwkomer moet je veel van dit land accepteren. Het is duidelijk. De bas doet de regels. Onze mind – graag of niet – moet en kan heel veel accepteren. Wat onze lijf betreft – het kan soms niet meer veranderd worden.

Iemand, die na zijn 30-ste in Nederland gearriveerd is, die sinds zijn geboorte met antibiotica gesteund was – terecht of niet – kan niet meer zijn weerstand op het Nederlandse niveau brengen.

Wie heeft er een keer hierover nagedacht? En dan heeft een buitenlander vaak nog een ander zenuwstelsel…

Tja…rondjes arts… Het is goed voor de economie. Meer chronische ziektes, meer operaties, meer rolstoelen.

Het woord “economie” is het meest gebruikt door de Media. Tegelijk met het woord “politie”. Daarna komt nog een wonderwoord “democratie” bij. Een macht, die niet bestaat. Een volk, dat niets te vertellen heeft, zelfs over het eigen lijf niet.

“Humanisme” – heeft iemand van jullie nog dit woord wel eens in de krant gezien? Een Nederlandse humanist …“Erasmus had heel zijn leven dubbele gevoelens bij zijn geboortestad en - land. Hij noemde zich graag Desiderius Erasmus van Rotterdam. Tegelijkertijd was hij vaak negatief over de boerse manieren en slechte smaak van zijn landgenoten.” www.entoen.nu

Ik heb daar niet veel last van gehad. De meeste Nederlanders zijn fatsoenlijke mensen. Maar zij zijn op dit moment zeer bezorgd over de economie. Een spreekwoord doen hier de regels: “Moet”, “verplicht”, “geen”.

In een Theater bvb hoort een WELKOM en een PRETTIGE VOORSTELLING te zien zijn, maar er komt in plaats daarvan “Drank in de pauze is inbegrepen”, “Garderobe is verplicht”, “Geen consumptie in de zaal”. Alles is al voor mij besloten. Ik verwacht, dat tijdens mijn volgende bezoek komt er ook op het ticket staan: “Niet meer, dan een keer de WC bezoeken”. Om water en de schoonmaakmiddelen te besparen…

Steeds meer woordvoerders, steeds minder van de juiste woorden. Of geen juiste manier van die woorden uit te brengen.

Het spijt mij, maar ik ga niet meer stemmen. En ik ben niet de enige. Tenzij er een partij bij komt, dat “Partij voor de Humanisme” zou kunnen heten.

Ik wil liever een kat zijn in Nederland.

Geen plichten, geen bureaucratie, geen regels, geen zorgverzekering. Wel – hulp. En een eigen partij - ter bescherming.

Rayisa Warner Shumak