Voor wie zich zorgen maakt over de maya-kalender. Zoals u op de sheet ziet, kenden de Maya’s een soort bestaanscycli van ruim 5000 jaar. Die 21.12.2012 wordt door hen aangegeven als het einde van de vierde cyclus.
Dat wordt nu uitgelegd door doemdenkers als de einddatum van alles. Maar uit de Maya-teksten blijkt ook dat zij nog veel verder rekenden. Bullit 6 en 7 geven die berekening aan. Het is een tijdvisie meer dan astronomisch ver. Die reeks van al die getallen 13 komt namelijk omgerekend neer op een periode van 2,687 x 10 tot de macht 28 ofwel 2 quintiljoen (dat getal kende u niet eens) x de leeftijd van het heelal van 13,7 miljard jaar. We kunnen dus volgens de Maya’s nog wel even vooruit. En waarom zouden zij er zo’n verre tijdvisie op na houden, als na periode 4 alles zou zijn vergaan?
Er zijn meer van die apocalyptische rekenaars en profeten. Mc Kenna, pseudowetenschapper, rekende volgens de Kung Wen sequentie uit de I Ching-geschriften ook zo’n datum uit. Kwam nota bene in november 2012 uit en paste, toen hij hoorde van de Maya-kalender, zijn ‘Chinese’ berekening met enige weken aan. De Indiër Bhagavan voorziet het einde van het Kali Yuga-tijdperk. Ook de Indiërs kennen cycli. Op zich overigens een kosmisch gegeven. En de burgemeester van het Franse dorp Bucarach zag de eindtijd zich binnenkort afspelen op de top van een kleine berg nabij zijn dorp waarop een UFO-garage zou zijn ingericht. Het leverde in een jaar zo’n 20.000 bezoekers op. Dat is nog eens city marketing.
Eindtijden, hel en verdoemenis worden al zolang gepredikt. Nostradamus staat niet eens in dit rijtje. Wat is het geval?
De mensen vroeger hadden geen flauw besef van de structuur en omvang van de aarde en van concrete tijdeenheden. Verder dan 10 konden ze niet tellen en wat zich 100 kilometer verderop afspeelde was al onbekend of kwam in overleveringen tot hen. En u weet hoe dat gaat als communicatiedeskundigen: foutloos doorvertellen (!?) Natuurrampen waren van de goden komende uitingen van een of andere verbolgenheid. Noach bouwde zijn ark om aan de zondvloed te ontkomen.
Een bijzondere verhaal. Maar de grondslag is zeer waarschijnlijk een tsunami-achtige ramp in het oostelijke deel van de Middellandse Zee als gevolg van een vulkaanuitbarsting. Verging in diezelfde tijd niet de Minoische beschaving met een door de zee verzwolgen cultuur (de Atlantis-mythe)? Bedenk, dat de Zwarte Zee diverse malen droog heeft gestaan en weer vol is gelopen, zoals restanten van dorpsbouw op de bodem aantonen. Lees ‘De menselijke maat’ van Salomon Kroonenberg er maar op na. Story telling is vaak onderhevig aan aandikkerij. Iets dat overigens te denken moet geven als we in de huidige tijd zeggen dat voor bedrijven en hun imago en reputatie story telling zo belangrijk is. Ga die company verhalen maar eens na. Wat wordt mooi rondgepraat en wat blijft achterwege.
Wat niet wegneemt, dat Sumeriers, Egyptenaren, Maya’s en zo nog wat volkeren een verbazingwekkende astronomische belangstelling en kennis hadden.
Overigens wellicht nog ter geruststelling, al die Maya-Periodieken waren het werk van een priesterlijke bovenmacht. De gewone, modale Maya kon lezen, noch schrijven. Die priesters brachten zichzelf in trance met hallucinaties opwekkende drugs. Die Kenna trouwens ook. Als u weet hoe ik de wereld soms zag na een zware borrelavond, kunt u nagaan hoe dit in die tijd uitpakte. Overigens een collectieve eindtijd zou toch moeten blijken in alle individuele horoscopen (bijna 7 miljard bij elkaar)? Niet dus!
Nee, de echte rampen treft u onderstaand aan. Met de eindtijden bij benadering erbij. Niks uit gedrogeerde of naar macht strevende geesten voortkomend.
Gewoon uit het probabiliteitsdenken van wetenschappers, die wel de nodige feiten en argumenten ter beschikking hebben en ons Alphanen die we meer zijn dan Betanen bij de les houden.
Over een week stuur ik u mijn laatste 2012 webartikel. Korte kern: het gaat over de vraag naar het waarom van de waarom-vraag. Klinkt gedrogeerd, welnee, allerminst. Er zit zelfs een bijzondere conclusie in. Onderhoudend thema voor een kerststerk gesprek. Tot volgende week.
Ben Warner, www.warnercommunicatie.com