Je bent niet meer de man waar ik ooit van gehouden heb. Jij bent niet meer de man die mij hartstochteijk kust en neemt, vol passie, vol overgave die ik beantwoord met dezelfde gevoelens die in mij zijn voor jou. Jij bent vervreemd van mij. En de eentonigheid voert de boventoon. Alles is zo voorspelbaar geworden in dit huwelijk. Had ik er teveel van verwacht soms? Zou dat het zijn? We zitten in een sleur, ik doe er aan mee omdat ik wel moet anders klopt het volledige plaatje niet.
Ты больше не тот мужчина, которого я любила. Ты не тот, кто меня с пылом
целует и берет, полный страсти и самоотдачи, на которые я отвечаю с тем же чувством. Тысталотчужденнымотменя. Этооднообразиепреобладает. Все стало так предсказуемо в этом браке. Не слишком ли многого я от него ожидала?
Мы находимся в тягомотине и я следую ей, иначе вся картина не соответствует истине.
Altijd hetzelfde, zelfs de vrijdagavond die vroeger zo spontaan voor beiden was is nu al maanden van tevoren vastgelegd, omdat jij nergens meer van afwijkt.
Bespreekbaar is het niet. “Zo gaat dat nu eenmaal in een huwelijk, er moet stuctuur zijn in een gezin of je nou wel of geen kinderen hebt”. Ben ik even blij dat wij nog geen kinderen hebben!
Всегда одно и тоже, даже пятница вечер, который прежде был импульсивным для нас обоих, уже несколько месяцев заранее оговорен, потому что ты не хочешь никаких пермен. Мынеможемдажеговоритьобэтом. «Такустроеныбраки. В них должна быть структура, независимо от того, есть ли в семье дети». Ярада, чтоунаснетдетей.
Ook de gesprekken die wij vroeger uren hadden zijn reduceert tot enkele minuten en dan nog is het “Is er nog gebeld?” Of je vraagt waar de post ligt. Wat eten we vandaag. Nog visite geweest?
Все наши разговоры, которые мы вели прежде, сократились до нескольких минут.
Они ограничиваются вопросами: «Кто-нибудь звонил?», «Где почта?», «Что мы будем есть сегодня?», « Приходил кто-нибудь?»
Elke dag dezelfde vragen en elke dag dezelfde antwoorden. Nee natuurlijk geen visite, gezelligheid is hier ver te zoeken. Jij altijd me je eeuwige klaverjasavondjes en je visclubje! Mensen hebben geen zin meer om te luisteren naar jouw geouwehoer, zelfs mij kan het niet meer schelen. Mijn interesses die ik heb, ach die hebben voor jou geen waarde, je vraagt er niet eens naar.
Каждый день одни и теже вопросы и те же ответы. Нет, конечно, никаких визитов, уютом здесь и не пахнет! Ты всегда занят своими вечными карточными играми и рыбалкой. Людям не хочется больше слушать твое нытье, даже меня оно утомило! Мои интересы... Разве они имели для тебя цену? Ты ведь никогда не спрашивал о них!
Ik heb laatst een lijst gemaakt met de min en pluspunten van ons 3 jarig huwelijk. Nou ik moet zeggen, we kwamen er zeer slecht uit. De rek is er al uit. Het verplichte nummertje op vrijdag is er al ingeslopen, terijl wij altijd vroeger samen onder de douche gingen, kan ik mij nu de laatste keer niet eens meer herinneren dat wij dat samen deden. Kunnen wij niet eens lekker op een maandag vrijen of een donderdag? Zomaar spontaan, desnoods in de keuken, op de salontafel in de kamer op de eetkamertafel in de achterkamer. Ik verlang zo naar jouw spontaniteit. Je hebt het in je, ik heb het ervaren toen wij verkering hadden, toen wij samen gingen wonen. O wacht even, toen begon het eigenlijk al.
Я составила список плюсов и минусов 3 лет наших отношений. Я бы сказала, он выглядит не лучшим образом! Тянутьбольшенекуда! Включая наш номер в пятницу вечером, когда мы прежде вместе принимали душ. Теперь я даже не могу вспомнить, когда это было в последний раз.
Почему мы не можем с удовольствием заниматься любовью в понедельник или четверг? Спонтанно, просто так, в случае необходимости - в кухне или в зале на столе, или на обеденном столе в задней комнате. Я так тоскую по твоей спонтанности! Она ведь есть в тебе, я это видела. Она была, когда мы встречались, когда мы вместе начали жить.
Нет! Погоди! Как раз тогда все началось!
Die eentonigheid. Die srakke regels van een huishouden waar niets fout kan en mag gaan, want de wereld kijkt mee.
Soms heb ik het idee dat jij geen vrouw wilt maar een modepop om mee te pronken op jouw feesten en recepties van jouw werk. Want daar ben je de hotshot, de big boss, de man de alles en iedereen onder de duim heeft. Ja je bent directeur of niet. Kopen kan ik alles, krijgen kan ik genoeg van jou, ik kom niets tekort bij jou. Maar wat ik tekort kom moet ik helaas bij een ander zoeken en dat is liefde, gewoon lichamelijke liefde.
Однообразие. Этистрогиеправилаведениядома. Где ничто не может быть ошибкой, ибо весь мир наблюдает за нами.
Иногда я думаю, что тебе нужна не женщина, а манекен, чтобы ее показывать на твоих праздниках и приемах на твоей работе. Там ты успешен, ты большой бос, который всех и каждого может подавлять и контролировать. Да, ты или директор – или нет.
Купить я могу все, могу все получить от тебя, жаловаться не на что. То, чего мне не хватает, я вынуждена, к сожалению, искать в другом. Это - любовь, просто физическая любовь.
Daarom ben ik een verhouding begonnen met onze tuinman, niet mijn tennisleraar, want daar gaat iedereen al mee de koffer in. Ik heb een exclusiefje zoals ze het bij ons op de tennislub noemen, mijn eigen tuinman, een vent die nog naar zweet ruikt, die mij ruw neemt als vrouw, die mij laat genieten van de sex zoals ik nog nimmer bij jou genoten heb.
Потому я начала отношения с нашим садовником, а не с моим учителем по теннису, ибо он с каждой идет в постель.
У меня он исключительный, как сплетничают в теннисном клубе, мой собственный садовник, парень, пахнущий потом, который видит во мне женщину, который доставляет мне в сексе удовольствие, которого никогда не доставлял ты.
Die naar mij luistert als ik mijn gedichten voorlees die ik al jaren schrijf, die naar mij luistert als ik hem vertel dat ik geen zin heb om te koken en hij adviseerde “Bestel lekker chinees, pleur het in je eigen serviesgoed en doe alsof jij het gekookt hebt, kijken of hij het merkt!” Klopt, je hebt niets gemerkt, achter je verslagen van je werk ging je met je bestek als een robot aan het eten, zonder een enkel compliment.
Он слушает меня, когда я читаю стихи, которые я много лет пишу. Когда я говорю, что у меня нет желания готовить, он советует мне заказать еду в китайском ресторане.
- Положи в свои тарелки и скажи, что ты сама это приготовила. Увидим, заметит ли он.
Всамомделе, тыничегонезаметил. После твоих отчетов по работе ты махал вилкой и ножом, как робот, без единого комплимента.
Zal die chineze kok leuk vinden, ik vond het heerlijk. Maar zo zijn wij al gezonken. Ik geniet nu ook van onze sleur, ga er helemaal mee in op, omdat jij dat zo wil, omdat jij dat van mij eist. Ik vraag er niets voor terug, alleen vroeg ik of de tuinman kon blijven, anders braken mijn nagels steeds af en als vrouw van een directeur mag je zeker geen aarde onder de nagels hebben.
Vind je de tuin niet prachtig dit jaar?
21 december 2010
Понравилось бы это тому китайскому повару? Я - наслаждалась едой.
Но мы уже потонули. Я получаю теперь удовольствие от нашей тягомотины, я отдаюсь ей, потому что ты этого требуешь от меня. Я ничего не прошу взамен. Я только прошу, чтобы наш садовник остался, иначе я обломаю свои ногти. Как жена директора, я не могу иметь черные ногти в земле.
Не правда ли, наш сад выглядит великолепно в этом году?
Bron: www.liefdesproza.nl
перевод: Rayisa Warner-Shumak